Nie do końca urbex, ale wyprawa bardzo emocjonująca. Pierwotnie celem była wspinaczka na dźwig na placu budowy, ale z racji niekorzystnej pogody (marznący deszcz przy 0 st. C) rezygnujemy z tego pomysłu i decydujemy się połazić po niewykończonym 20-piętrowym apartamentowcu. Czeka nas wspinaczka po schodach... wielu schodach... klatką schodową bez poręczy i w całkowitej ciemności (niekoniecznie mamy ochotę na spotkanie z ochroniarzem). Zmachaliśmy się konkretnie, żeby dotrzeć na górę, ale widok rozświetlonej panoramy miasta tonącej we mgle rekompensuje zmęczenie. Ludzie na dole są malutcy jak punkciki, nie mają pojęcia, że ich obserwujemy. Jesteśmy oderwani od świata. Ta świadomość jest dziwnie przyjemna.
Data zwiedzania: styczeń 2019
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz